نگهبانى از مرز عقیده و عفاف

استفاده از مطالب وبلاگ بلامانع است. http://feraghat90.blogfa.com/post-1250.aspx     پست هایی با مطالب مرتبط: ۱۲/ ۱۱/ ۱۰/ ۹/ 8 / post: /1 /2 /3 /4  /5/ 6 / 7         زندگی منهای خدا.  از بهار باید«الهام‏»گرفت و از پاییز،«عبرت‏»! جوانى، زیباترین گل بهارى است که در بوستان عمر مى‏شکفد. کسى که«نقد جوانى‏»را رایگان از کف بدهد، کوله‏بارى از«حسرت‏»راتا دامنه قیامت‏بردوش خواهد کشید. اگر چشم، دریاى هوس شود، قایق گناه در آن حرکت مى‏کند. دریغ! اگر عمر، در خواب و غفلت‏بگذرد! براى مقاومت در برابر سیل«تهاجم فرهنگى‏»، باید سدّ ایمان زد و از مرز عقیده و عفاف، نگهبانى کرد. «خود»باختگان در برابر فرهنگ بیگانه، به راحتى«خدا»را هم مى‏بازند. جوانان آگاه و با فرهنگ، آرامش روح را در زندگى آمیخته به معنویت و خداجویى مى‏یابند و زندگى منهاى خدا را تکرار بى‏روح لحظه‏ها و هفته‏ها مى‏دانند. خواهران عفیف، مظهر نجابت‏شیعه و وارث خون شهیدانند که‏رسالت تعهد و تقوا بردوش دارند. «حجاب‏»را، نه زندانى که در آن محبوس‏باشند، بلکه قلعه و دژى مى‏شناسند که از ورود غارتگران و مهاجمان‏جلوگیرى مى‏کند. سیراب از «کوثر عفاف‏»اند و آسوده در «سایه سار حجاب‏». از جوان جامعه ما انتظار است‏سروى ریشه دوانده در اعماق تاریخ و فرهنگ ریشه‏دار «خویشتن‏» باشد، نه هرزه گیاهى روییده در مزبله‏«بیگانگان‏». آیا غرور « مسلمانى‏ » اجازه مى‏دهد « عروسک کوکى ‏» غرب باشیم؟… از نخستین روز تکلیف، تا پایان عمر، انسان بار امانتى را بر دوش‏مى‏کشد که هر لحظه امکان افتادن و شکستن آن هست. به قول حافظ: «آسمان بار امانت نتوانست کشید…» این که صاحب « عقل‏ » و « انتخاب ‏» هستیم، از یک سو مایه مباهات‏است، از سوى دیگر تکلیف را سنگین و وظیفه را حساس مى‏سازد. انتخابگرى انسان، تعیین کننده « سرانجام ‏» و « سرنوشت ‏» اوست و این عقل و خرد است که در راه « بهترین ‏»، او را یارى و راهنمایى مى‏کند. تاچه اندازه به این « راه‏ » نمایى اهمیت دهیم، یا نسبت‏به آن کم توجّه باشیم ‏و بى‏اعتنا. ما، یک عمر، بار حساس و شکستنى شیشه بردوش مى‏کشیم. تنها بردوش گرفتن این بار، افتخارآمیز نیست; بلکه اگر سالم و بى حادثه آن را به ‏«مقصد» رساندیم و این «شیشه امانت‏» نشکست، آنگاه پیروزیم وشایسته تبریک و تقدیر. لحظه لحظه عمر ما، همراه با همین «انتخاب‏»هاست. این، همان بر دوش گرفتن و حمل و تحمل بار شیشه است و هروسوسه شیطان، هر خواسته « نفس اماره‏ »، هر پاسخ مثبت‏به « هوس ‏»، مى‏تواند سنّگى باشد که این بار شیشه را پیش از رسیدن به مقصد،بشکند. به تعبیر قرآن، ظلوم و جهول بودن انسان، موجب شد این بار امانت رابه دوش بکشد، بارى که آسمآن ها و کوه‏ها و زمین از پذیرش مسؤولیت آن‏ابا کردند و بیمناک شدند و انسان آن را پذیرفت. (۱) غیر از امانت الهى، امانت مردمى و مسؤولیت اجتماعى نیز همین‏حالت را دارد. کسى که به مقام و مسؤولیتى برگزیده یا منصوب مى‏شود، اگرتا پایان توانست‏به وظایف عمل خویش کند و بار را سالم به مقصد برساند،جاى «تبریک‏» است. از تبریک اول کار چه سود، اگر سالم به پایان نرسد؟ جوانجوان عزیز: «اراده‏»، موهبت‏خدایى است که در «اختیار» توست. به اندازه «بدبودن‏»، قدرت و استعداد «خوب شدن‏» دارى، بلکه بیش تر. پس چرا بدى راانتخاب کنى؟ بیش تر از سستى، مى‏توانى جدى و مصمم باشى، پس چرا بى‏حالى؟ به همان اندازه که گنج، رنج مى‏طلبد، «انسان شدن‏» هم تمرین وتلاش مى‏طلبد. راه باطن هم نیازمند نور و روشنایى است. براى « پرورش روح ‏»، ممارست و تمرین لازم است. براى « رسیدن‏ »،باید فاصله‏ها را کم کرد، فاصله خواستن تا هدف را، فاصله خودخواهى تاخداجویى را، فاصله « ایمان ‏» تا « عمل ‏» را، گفتار تا کردار را. براى رویش و شکوفایى، «ریشه‏» لازم است و آبیارى و تغذیه و نور وحرارت، ریشه در حکمت و معنویت، آبیارى عقیده و باور، تغذیه فکر و روح،نور بصیرت و بینش، حرارت عشق و شوق. نفسانیات، نهر عفن و رودخانه لجن بارى است که باید پلى از «عفاف‏»و «تقوا» بر روى آن زد و گذشت، تا به ساحل «فلاح‏» رسید. بهشت، آن سوى رود خروشان گناه است. کسى به «بهشت‏» مى‏رسد که از «جهنم‏» بگذرد! گذشتن از جهنم، یعنى گذر از دروغ، حسد، ریا، تکبر، نفاق، ظلم، غفلت‏و… شهوت! نگذاریم «گل جوانى‏»، در برابر «طوفآن هاى شیطانى‏» پرپر شود. بهار عمرمان را با پاییز حسرت و ندامت، بى‏رنگ و افسرده نسازیم. پی نوشت: ۱) انا عرضنا الامانة على السموات… (احزاب، آیه ۷۲). منبع: برگرفته از کتاب ” گامی در مسیر ” – جواد محدثی. http://feraghat90.blogfa.com/post-1250.aspx  استفاده از مطالب وبلاگ بلامانع است. http://feraghat90.blogfa.com/post-1250.aspx     پست هایی با مطالب مرتبط: ۱۲/ ۱۱/ ۱۰/ ۹/ 8 / post: /1 /2 /3 /4  /5/ 6 / 7